مدیر گالری «گل‌های داودی» می‌گوید: هنر برای جامعه امیدبخش است و هنرمند چشم و چراغ جامعه‌ای است که به حرکت و امید نیاز دارد. بنابراین اگر هنرمندان امیدوار باشند جامعه هم به تبعیت از آنها امیدوار خواهد بود و اگر هنرمندان از در ناامیدی وارد شوند طبیعتاً جامعه حال خوبی نخواهد داشت.

 هنرمند چشم و چراغ جامعه‌ است/اگر هنرمندان از در ناامیدی وارد شوند، جامعه حال خوبی نخواهد داشت

به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین، «نامی پتگر» از نقاشان شهیر عصر حاضر است که عمده آثارش در سبک رئال خلق شده، اما پس از اقامت و تحصیل در اروپا به نقاشی انتزاعی روی آورد. عمده شهرت استاد پتگر به دلیل فعالیت‌های آموزش نقاشی است، او در سفرهایی به رم، واتیکان، فلورانس، و پاریس از هنر کلاسیک و مدرن اروپا بسیار آموخت، با این حال ردپای هنر ایرانی در آثارش همچنان ماندگار و پررنگ است. در آثار وی نگاه تغزلی و عارفانه‌ای با ترکیب‌بندی و رنگ‌پردازی‌های ویژه وجود داشت و در نقاشی‌های فیگوراتیو نیز جنبه‌هایی از تفکرات سمبولیک را ارائه می‌داد. او در ۶۳ سالگی و زمانی که در آتلیه شخصی‌اش مشغول کار بود بر اثر سکته قلبی درگذشت.

گالری «گل‌های داودی» طی روزهای گذشته اقدام به برپایی نمایشگاهی از آثار استاد پتگر و جمعی از استادان بنام و هنرجویان نقاشی در قالب بزرگداشت استاد نامی پتگر کرده است. با دکتر مهدی داودی مدیر این گالری به گفت وگو پرداختیم که در ادامه می خوانید.

آقای داودی قدری درباره نمایشگاه «بزرگداشت استاد نامی پتگر» و هدف از برپایی آن برایمان بگویید.

یکی از اهداف اصلی نگارخانه گل‌های داودی حمایت از پیشکسوتان و اساتیدی است که در زمینه فرهنگ و هنر پیشتاز هستند و همچنین به موازات آن تلاش می‌کنیم به ظهور استعدادهای نو و هنرمندانی که تاکنون مجالی برای عرضه هنر خود نداشته‌اند کمک کنیم.

یکی از نقل قول‌های استاد پتگر همیشه این بود که «استاد باید مشوق هنرجو باشد»؛ به همین دلیل این نمایشگاه گروهی را با آثار اساتید برجسته‌ای همچون استادان سهراب هادی، کامبیز برنجی، جلال الدین سخا و اثری از استاد پتگر برگزار کردیم و البته در کنار آثار این بزرگان چند اثر از هنرجویان نیز در نمایشگاه به نمایش درآمده تا آثار آنها دیده شود و البته مروری دوباره بر آثار درخشان استاد پتگر هم باشد.

خوشبختانه فرصتی فراهم شد تا به دختر و پسرعمومی استاد دسترسی پیدا کنیم و آثار این دو هنرمند نیز در این نمایشگاه به نمایش درآمده است و به همین بهانه بزرگداشتی برای استاد پتگر برگزار شد.

چند اثر بر دیوار این نمایشگاه آویخته شده و درباره سبک و سیاق این آثار توضیح دهید.

این نمایشگاه شامل ۵۰ اثر است که ۸ استاد مستر آثارشان را به نمایش گذاشتند و ۹۹ درصد کارها اصلی و ارجینال است و دو سه اثر هم کپی است. اثری از استاد پتگر هم در نمایشگاه داریم که البته پیش‌تر به نمایش درآمده اما در این نمایشگاه به طور ویژه مقابل دید جامعه هنری و علاقمندان قرار می‌گیرد. علاوه بر این چهار اثر از «دیدار پتگر» دختر ایشان و دو اثر از «علی پتگر» پسرعموی استاد در نمایشگاه حاضر است.

«طبیعت» موضوع اصلی این نمایشگاه است و جلوه‌هایی از گردشگری ایران و آثاری درباره نماهای تاریخی ایران هم داریم؛ علاوه بر این آثاری با آب و مرکب، مدادرنگی و نقاشی قهوه‌خانه‌ای و صنایع دستی مانند رزین نیز در نمایشگاه در معرض دید علاقمندان است. اصلی‌ترین موضوعات به کارگرفته شده در نقاشی‌ها انتزاعی است و سبک استاد پتگر هم بیشتر از رئال به سمت انتزاعی بوده و ما  هم سعی کردیم در این نمایشگاه به این نکته توجه کنیم.

این نمایشگاه با عنوان «شروعی شگفت انگیز» کار خود را آغاز کرده است. این شروع شگفت‌انگیز چه چیزی است؟

این اسم به این دلیل انتخاب شد که اساتید و نقاشان مطرحی در این نگارخانه گرد هم آمدند و به نظرم این شروع بسیار خوبی است. زیرا در وادی هنر بحث ادعا مطرح است در حالی که مدعی بودن در هنر اتفاق خوبی نیست. اما در نگارخانه گل‌های داودی شاهد این هستیم چند استاد بنام کنار هم جمع می‌شوند و مدعی نیستند و اگر ادعایی هم باشد در خدمت به هنر و جامعه است و به نظرم این شروع شگفت‌انگیز و خوبی است که چند استاد تاثیرگذار آثار هم را قبول دارند و به خوبی با هم در تعاملند و یکدیگر را تایید می‌کنند. اتفاقی که می‌تواند الگوی موثری برای هنرمندان جوان‌تر باشد.

در گذشته هنرمندان بیشتر همدیگر را تایید می‌کردند. شما ببینید که در خلق «شاهنامه» چند هنر کنار هم قرار گرفته است، از شعر و خوشنویسی تا جلدآرایی، تذهیب در کنار هم توانسته چنین اثری را ماندگار کند.

اما عارضه‌ای که امروز جامعه هنری ما را درگیر کرده این است که هنرمندان همدیگر را قبول ندارند، در حالی که هنرمندان مطرحی همچون استاد هادی، برنجی و ... که در این نمایشگاه حضور دارند در کنار هم یک جمع صمیمی دارند و هنرجویان نیز از آنها الگو می‌گیرند.

و البته این همان چیزی است که در هنرمندان جوان‌تر نمی‌بینیم. شاید به این دلیل که هنرجویان پایه را طی نمی‌کنند و مستقیم سراغ رنگ و مراحل پیشرفته‌تر می‌روند و در نهایت مدعی هستند که تمام مراحل را طی کردند، در حالی که پیشکسوتان از پایه شروع کردند و به همه تکنیک‌ها مسلط هستند و در طول زمان آن منش به دست می‌آید و طبعاً هنر روی اخلاق و رفتار تاثیر می‌گذارد.

به نظر شما شاخصه اصلی هنر استاد پتگر چیست و چه چیزی آثار وی را از دیگر هنرمندان متمایز می‌کند؟

به نظرم اصلی‌ترین مولفه هنر ایشان «رنگ‌پردازی» است که در آثار استاد بسیار ویژه به کار گرفته شده است. نکته دیگر این که استاد پتگر  از رئال به سمت سوررئال حرکت کرد اما این تغییر به صورت جهشی نیست و این جزو ویژگی‌های کار استاد است که با طیفی روبرو هستیم که یک دوستی میان رئال و سورئال برقرار شده و بیننده را فریب نمی‌دهد و شخص را به آرامی به یک تفکر و اندیشه رهنمون می‌کند. این چیزی است که در اکثر تابلوهای استاد دیده می‌شود.

و اثری که از ایشان در این نمایشگاه به نمایش درآمده واجد چه ویژگی‌های هنری است؟

آثار استاد پتگر لایه‌دار است و ویژگی اصلی لایه‌دار بودن است که در چند ذهنیت می‌توان مفهوم را گرفت و هر کسی در سطح دانش و سواد هنری خودش برداشتی از کار خواهد داشت. شاید بتوان گفت علاوه بر رنگ‌آمیزی درخشان این اثر، لایه دار بودن آن ویژگی اصلی تابلوی ایشان است.   

با توجه به محدودیت‌های کرونا بازدید از نمایشگاه چطور است؟

ما پروتکل‌های بهداشتی را به خوبی رعایت می‌کنیم و برای کم شدن خطر ناشی از کرونا بازدیدها به صورت گروهی انجام می‌شود. ضمن این که در گالری گل‌های داودی ورک‌شاپ‌های مختلفی برپا می‌شود و اینجا یک انجمن ادبی هم داریم که کانون خوبی برای هنرمندان است و البته بازدید از نمایشگاه‌ را هم تامین می‌کند.

آقای دکتر به نظر شما برپایی نمایشگاه برای پاسداشت و یادبود هنرمندان پیشکسوتی که از میان ما رفته‌اند و یا در قید حیات هستند چقدر می‌تواند در جامعه هنری موثر و مفید باشد؟

به نظرم برپایی بزرگداشت‌ها در واقع شناخت بن‌مایه و پیشینه هنرمند است. وقتی امثال استاد پتگر، استاد فرشچیان و ... را بشناسیم دانش هنری ما بالا می‌رود و باعث آشنایی هرچه بیشتر هنرجویان و هنرمندان جوان با سبک‌های مختلف هنری می‌شود. در واقع این فرصتی است که نقاط قوت این بزرگان را بدون دریغ دریافت کنیم و قطعاً روی پیشرفت کار ما موثر است.

هنر برای جامعه امیدبخش است و هنرمند چشم و چراغ جامعه‌ای است که به حرکت و امید نیاز دارد. آثار هنرمندان نیز متبلور از همین موضوع است و امید در آثار همه آنها پیداست. بنابراین اگر هنرمندان امیدوار باشند جامعه هم به تبعیت از آنها امیدوار خواهد بود و اگر هنرمندان از در ناامیدی وارد شوند طبیعتاً جامعه حال خوبی نخواهد داشت.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.